Ev Bədii “Öləcəyəm haçansa…” Yeqzar Cəfərlinin şeiri

“Öləcəyəm haçansa…” Yeqzar Cəfərlinin şeiri

136

Öləcəyəm haçansa

Yuyacaq cəsədimi 

günah boyda birisi

Öləcəyəm haçansa 

Arxamca hey söyəcək 

məndən kənar gəzənlər

Tutacaq tabutumu 

içki içən qonşumuz

Uşaqlıq dostlarımın 

İşləri çox olacaq

Beş ildir məndən küsən 

qardaşım hönkürəcək

Hər dəfə ağlatdığım 

anam ağı deyəcək

Saçın yolacaq bacım

Başın sıxacaq atam

Sonra unudulacam 

90-cı illərin

soyuq payızı kimi

Adamlar xatırlayıb 

deyəcəklər yavaşca

Belə bir adam vardı

Sonra başqa birisi 

söhbəti dəyişəcək

Ağac meyvəli idi

Çoxluca badam vardı

Başqası danışacaq 

Berlindəki oğlundan

Bakıdakı qızından

Bir ər vardı dünyada

Bir ata yaşayırdı 

bir vaxtlar bu küçədə

İndi oğlu tələbə

Dostlarıyla sümürür 

siqareti eləcə

Atasının aldığı 

pencək həsrət qoxuyur

İnildəyir jaketin 

saplarında xatirə

Gülür böyük şəhərin 

cahıl oğullarıtək

Bir dekabr var idi

Onun beşi var idi

90-ci il idi

Havanın nəmişliyi 

 Qarı, qışı var idi

Bir körpə doğulmuşdu

Sevinmişdi qohumlar

Öpülmüşdü çoxluca

Gəzmişdi qucaqları

Qəlbləri, beyinləri

Böyümüşdü beləcə

Evlənib ailə qurmuş

Bir oğlu da olmuşdu

Bir oğlu da olmuşdu…