Rüstəm Behrudi – 65
Salam, Dar ağacı!
Yolumu gözlədin hər səhər-axşam,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Əcəllə ölməyə doğulmamışam,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
O hansı millətdir, taleyi sirdir?
Yüz adla bölündü, yenə də birdir!
Məni hüzuruna bu dərd gətirdi,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Xəzəri, Baykalı, Aralı gördüm,
Gördüm can üstədir, yaralı gördüm.
Tanrını bəndədən aralı gördüm,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm salam.
Çarxı tərs fırlanır fələk qarının,
Turan kölgəsində budaqlarının.
Rəngi bayrağımda yarpaqlarının,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm salam.
Əvvəlin axırı, sonun əvvəli
Buymuş, bilməmişəm bunu mən dəli.
Qorxum yox! Nə olsun boyun göy dəlir?!
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Danış, Əmir Teymur, bu son nəydi bə?
Boynumda ağ kəfən, dilimdə tövbə…
Dərsini tərs bilən, mənimdi tövbə!
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam!
Səni mən əkmişəm…Mənə sən qənim,
Səni suvarmağa halaldı qanım;
Yarpağın rəng alsın qanımdan mənim,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam!
Ey darın ağacı! Kimdən kəməm, kəm?!
Ya səni yendirrəm, ya sənə yennəm.
Ya da budağında yarpağa dönnəm,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Qırğızam, özbəyəm, qazax, türkmənəm,
Başqırdam, kərkürəm, elə görk mənəm.
Sənin gözlədiyin qərib türk mənəm!
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Qəbul et, növbəti qurbanın mənəm,
Mənim canım səndə, bil, canın mənəm.
Elə qürrələnmə, hər yanın mənəm,
Salam, Dar ağacı!
Əleyküm-salam.
Sən mənim eşq adlı dəliliyimsən
Sən mənim eşq adlı dəliliyimsən
Deyirdim başıma dəlilik gələr ,
Bir gün 27 yaşımda bəlkə .
Otuzu adladım xəbərsizəm mən ,
Dəlilik yaşayır başımda mənim .
Mən ruh adamıyam, ruhumda sənsən ,
Ruhuma qul olan sözdü can, ancaq .
Nəyim var al, götür
eşqinən gələn
Dəlilik istərəm Tanrıdan ancaq .
Mən sənə yaxınam, özündən yaxın ,
Sən mənə uzaqsan nə qədər Allah ,
Xoşbəxtlik gətirmir bu sevinc niyə ,
De niyə öldürmür bu kədər Allah !
Yaxınsan, duyarsan pıçıldasam mən ,
Əlimi uzatsam saçlarındadı .
Bəs niyə gözlərin ayrılıq deyir ,
Bəs niyə sözlərin ayrılıq dadır ?
Sənin yollarinda ayrılıq , mənim
Yollarımda qəza — qədər yaşayır .
Mənim ürəyimdə sənin gözlərin ,
Sənin gözlərində kədər yaşayır .
Sənə qovuşmağa gəlirəm, yetər
Bəndənəm, gözünü yola dik Allah !
Bağışla sözumdən dəlilik yağır ,
Sevgidən ölməkdi dəlilik, Allah !
Elə ayrılıq da, vüsal da səndə ,
Tanrısan, bəndəsən de axı kimsən ?!
Sən mənim ən həzin kədərli nəğməm ,
Sən mənim eşq adlı dəliliyimsən .
Mən sənə yaxınam, özündən yaxın ,
Sən mənə uzaqsan nə qədər Allah .
Xoşbəxtlik getirmir bu sevinc niyə ,
De niyə öldürmür bu kədər Allah ?!
Eh sənə nə var ki?
Mən səni gec tapıb, itirəcəyəm.
Özümdə bilmirəm nəçisən, kimsən?
Bəlkə bir xəyalsan gözə görünməz,
Bəs, onda qəlbimə necə girmisən?
Sevirəm söylədin sükut icində,
Deyirəm yuxuymuş bəlkə o anlar.
Səhəri hsrətlə gözləyirəm ki,
Açım gözlərimi-yuxum çin olar.
Dodağı çatlamış susuz torpağam,
Üstümə ələnməz yağıs olmusan.
Gələndə min istək, min arzu idin,
Gedəndə bilmədin günah olmusan.
Sən məni duymadın duya bilmədin,
Bəlkədə bilmədin məhəbbət nədir?
Mənim ünvanıma dediyin yalan,
Məni unutmağa bir bəhanədir.
Məni xatırlayıb, düşünüb hərdən,
Bilirəm qəhərdən boğulacaqsan.
Eh sənə nə var ki günəş kimisən,
Kiminsə bəxtində doğulacaqsan.
Vida türküsü
Mən yalqızam bir qurd kimi,
Mənnən birgə qalan gəlsin.
Talanmışam bir yurd kimi,
Qisasımı alan gəlsin.
Bir sevda var-ləçək-ləçək,
Sən bilməsən, kim biləcək?!
Cəhənnəmdə bir kafir tək
Nə çəkirəm: bilən gəlsin.
Qeyrətdisə qanındakı,
Nə öndəki, nə sondakı?!
Mənim Tanrı dağındakı
Qismətimi bölən gəlsin.
Bu gün şaman imanını,
Öz içində Turanını,
“Damarında Türk qanını
Zərrə-zərrə bulan gəlsin”.
Uymayıb düşmən sözünə,
Güzgülər geyib dizinə,
Namazını qurd üzünə
Yarpaq üstə qılan gəlsin.
Nə kafirəm, nə də asi,
Sevdim haqqa yenən kəsi.
Məkkəsiylə Mədinəsi
Ulu Altay olan gəlsin.
Gedin Çinə vara-vara
Xəbər verin Uyğurlara.
Tikə-tikə,para-para
Olunmuşam talan, gəlsin.
Nə veribdi tövbə mənə?!
Tövbə etmək tövbə mənə.
Gəlib çatıb növbə mənə
Mənnən birgə ölən gəlsin.
Qorxu
Allahım, bu nə qorxudu,
Dağ dağdı, çəndə gizlənib.
Hamı çəkilib özünə,
Hər kəs içində gizlənib.
Hər günümüz ahdı belə,
Ahımız günahdı belə…
Bu nə cür Allahdı belə,
Görünmür, dində gizlənib.
Kölgə içindədi, kölgə,
Bu millət, məmləkət, ölkə…
Biz niyə bilmədik, bəlkə,
Haqq məndə, səndə gizlənib.
İçdiyim anda boğuldum,
Bir qaşıq qanda boğuldum.
Boğulub, bir də doğuldum,
Qiyam var – məndə gizlənib.
Susun, qorxaqlar, susun,
Can qorxusu var, var, susun,
Bu nə millətdi, qorxusu
Qorxu içində gizlənib.
Allahım, bu nə qorxudu,
Dağ dağdı, çəndə gizlənib,.
Hamı çəkilib özünə,
Hər kəs içində gizlənib.
Dağlar duman olmadan
Dön, hardasan, dön qayıt,
Ümid – güman olmadan.
Al məni də, dur, gedək,
Dağlar duman olmadan.
Al məni də dur gedək,
Bir kimsə bilməyəcək.
Dur, məni bitirəcək,
Bu bədən, can olmadan.
Xirqəsiz bir dərvişəm,
Külümə bürünmüşəm.
Halıma bax, ölmüşəm,
Təkkəm viran olmadan.
Beşin yarısı – gecə…
Sənsiz gecə – bilməcə.
Qayıt, xəlvət, gizlicə,
Ömür, bir an olmadan.
Bəzənib, dua ilə,
Allah belə, din belə.
Niyə gecikdin belə,
Gəl, ölmüşəm ölmədən.
Dön, hardasan, dön qayıt,
Ümid – güman olmadan.
Al məni də, dur, gedək,
Dağlar duman olmadan.
Məmləkət
Bilirsən ruhumdasan,
Şəhər, küçə, kəndbəkənd,
Ürəyimdən içimə
Qanı axan məmləkət.
Çox yenənlər yenildi,
Növbə yenə sənindi,
Can verirsən min idi,
Min ildi, can, məmləkət.
Bilinməz toyu-yası,
Yazı deyil yazısı…
Şəhidindən qazisi
Əvəz çıxan məmləkət.
Sığındıq ona-buna,
Biz utana-utana;
Uzaqdan tabutuna
Durub baxan məmləkət.
Mələklər tutsun yasın,
Baxsın, Tanrı ağlasın,
Gözlərinin qorasın,
Yada sıxan məmləkət.
Bil, çəkəmməz bu dağı,
Hirayla Tanrı dağı,
Ətəyindən aşağı,
Qalıb yaxan, məmləkət.
Dev sevdası başımda,
Hazırdı baş daşım da,
Ürəkdən bu yaşımda,
Məni yıxan məmləkət.
Qoy ağlasın bu yer, göy,
Gey, matəm libası gey,
Yendirdilər səni bəy,
Əfəndi, xan məmləkət.
Bilirsən ruhumdasan,
Şəhər,küçə,kəndbəkənd…
Ürəyimdən içimə,
Qanı axan,məmləkət!
Mənzilim uzaqdı mənim
Sevda dəlisiyəm, adım –
Qurddu, yalquzaqdı mənim.
Kim mənimlə yol gedəcək?!
Mənzilim uzaqdı mənim.
Bezib məndən bu ruh, bu can,
Heç bilmədim getdi haçan.
Yol var səndən Tanrıyacan
Mənzilim uzaqdı mənim.
Getməsən, üzr diləmə,
Gözündən yaşlar ələmə.
Məni yolumdan eləmə,
Mənzilim uzaqdı mənim.
Üzün dönməz, sən “sənsənsə”,
Göydən yerə fələk yensə.
Dur ayağa, gedirsənsə,
Mənzilim uzaqdı mənim.
Sevda dəlisiyəm, adım –
Qurddu, yalquzaqdı mənim.
Kim mənimlə yol gedəcək?!
Mənzilim uzaqdı mənim.
Bu qapı
Tanrım, bu payız gecəsi,
Küləklər oyur qapımı.
Gözlədiyim adam deyil,
Ölümdü döyür qapımı.
Bu payız sözdən də yuxa
Dözməz ki, dönər çarmıxa.
Kimdi, gözüm baxa-baxa
Ağac tək soyur qapımı.
Sizi də döyən tapılar,
Qapımdan özgə qapılar.
Toz basmış bir pəncərə var,
Səhərdən döyür qapımı.
Bayırdan səs gəlir, aç, aç,
Adama oxşayan ağac.
Açacam, olan, olacaq,
Basdı ot-çayır qapımı.
Tanrım, dışarı, içəri,
Açılan, dönən, köçəri.
Dəstəyi məndən içəri
Qapıdan ayır qapımı.
Yazıq mənim tək bir devə,
Öldürdülər sevə-sevə.
Kimdi, günahkar bir evə
Çıxarıb qoyur qapımı.
Bitməz bu düzən, bu yapı,
Bitməz, bəs Tanrım nə yapır?
Min ildi acdı bu qapı,
Aç, Tanrım doyur qapımı.
Mən fağır bir dərvişəm
Tanrı dağına yol gedir,
Bu yol hər yannan keçəcək;
Tanrımız qurban istəyir,
Kim görək cannan keçəcək?
Tanrı mənə gör neylədi,
Yol verib yoldan əylədi,
Bir fağır dərviş eylədi,
Bu yol ki, qannan keçəcək!
Mən fağır bir dərvişəm,
Tanrı dağından gəlmişəm,
Ora dəvətdir iş-peşəm
Haqq yolu onnan keçəıcək.
Ey Tanrım,qəlblərə gəl dol,
Qəlblərə dol,and yeri ol,
Kim səni görsə bircə yol,
İmannan,dinnən keçəcək.
Gözləmişəm,nə haqq gəlib,
Nə haqq gəlib,nə baxt gəlib,
Zaman görən nə vaxt gəlib,
Haqq adlı annan keçəcək!?
Nə yapsam günah,səhv ilə,
Getdiyim yola əhf elə,
Üzü Altaya dəfn elə,
Son yolun mənnən keçəcək.
***
Başımdan dumanlı fikirlər keçir,
Görəsən xoşbəxtmi yazdığım yazı?!
Görəsən ,aldatmır bu fikir məni,
Ki, “quzu” sözündə yazıqlıq yatır,
Ya “yazıq” sözündə yaşayır quzu?!
Hara ki, yetmədi əlimiz bizim?
O yerə həmişə biz uzaq dedik.
Meydanda tək qoyub qurdu,sonra da ,
Qayıdıb namərd tək “yalquzaq” dedik…
Başımdan dumanlı fikirlər keç
Fikrə,düşüncəyə nə qorxu,hədə?!
Fikirdə yaşayır azadlıq,ancaq,
“Azadlıq” deməkdir fikir bəlkə də.
Bu gün uzaqlar uzaqlığından bezib,
Düşüncəm ,fikrim də azadlığından…
Quzular yazıqlığından bezib,
Qurdlar da ,qurdlar da yalqızlığından,
Mən niyə özümdən bezmirəm,allah?!
Uzaqlar…
Bu fikrim…
Bu quzu,bu qurd…
Bir də ki,sevdası başımdan heç vaxt
Çəkilməyən yurd…
Bir də ki,sinəmdə daş əridən ah…
Mən niyə özümdən bezmirəm allah?!
Tural Adışirinin təqdimatında
